با سلام مطابق با آیه 85 ال عمران تنها دین مقبول نزد خدا اسلام است و همچنین مطابق با ایه 62 بقره دینهای...

با عرض سلام و پوزش بخاطر تاخیر در اثر مشکل فنی و قطع ایمیلها خدمت خواهر گرامی! فکر کنم در پاسخ شما چنین باید گفت که اولا دین حق، تنها یکی است و مصداق آن نیز در زمان ما «اسلام » است . این گونه نیست که همه ادیان، حق بوده و پیروی از آن ها سعادت انسان را تامین کند . آری، ادیان آسمانی و توحیدی هر یک در زمان خود - پیش از نسخ به واسطه آیین آسمانی بعدی - حق بوده و تنها مسیر رسیدن به سعادت به شمار می آمدند، اما پس از نسخ، تنها از رهگذر عمل به فرمان جدید الهی سعادت انسان تامین می شود . خداوند متعال به همین حقیقت در آیه ذیل تصریح کرده است . «ومن یبتغ غیر الاسلام دینا فلن یقبل منه وهو فی الآخرة من الخاسرین و هر کس غیر از اسلام دینی بجوید، هرگز از او پذیرفته نمی شود و او در سرای دیگر از زیان کاران است .» پس روشن شد که دین حق منحصر در اسلام است . اینک جای این پرسش هست که آیا ایمان شرط حتمی قبول عمل خداست، به طوری که هیچ کار نیکی غیر از مسلمانان و بلکه غیر شیعه پذیرفته نیست؟ قاصران و مستضعفان از آن جا که جمیع تکالیف الهی مشروط به علم و قدرت هستند، کسانی که از درک حقیقت قاصر و جاهل به آن باشند، از عذاب الهی مصون می مانند . این گروه که اکثریت مردم را تشکیل می دهند، سرنوشت مقصران و معاندان را نخواهند داشت . خداوند آن گاه که درباره کافران سخن می گوید، یادآور می شود که جای گاه آنان دوزخ است . پس مستضعفان را استثنا کرده و می فرماید: «الا المستضعفین من الرجال والنساء والولدان لا یستطیعون حیلة ولا یهتدون سبیلا . فاولئک عسی الله ان یعفو عنهم وکان الله عفوا غفورا; مگر آن دسته از مردان و زنان و کودکانی که به راستی تحت فشار قرار گرفته اند (و حقیقتا مستضعفند) نه چاره ای دارند، و نه راهی (برای نجات از آن محیط آلوده) می یابند . ممکن است خداوند، آن ها را مورد عفو قرار دهد; و خداوند عفو کننده و آمرزنده است .» باید توجه داشت که مستضعفان تنها اختصاص به متولد شدگان در سرزمین های دور - که امکان آموزش دین صحیح در آن جا فراهم نیست - ندارند، بلکه حتی شامل کسانی می شود که در خانواده هایی تربیت یافته اند که آیین موروثی خود را بسیار محکم و استوار می دانند، مانند بودایی ها و برهمن ها که در شرق آسیا به سر می برند و احتمال نمی دهند که آیین حقی خارج از این محدوده وجود داشته باشد . همین امر در مورد اکثر مردم در کشورهای غیر مسلمان نیز صادق است; اگرچه به واسطه رسانه های جمعی، نامی از اسلام شنیده اند، با این حال، فضاسازی رسانه های استکباری به گونه ای بود که فرصت نکردند حتی لحظه ای درباره حقانیت دین اسلام تامل کنند، لذا آن را امری باطل و خشونت بار قلمداد کرده اند . کافران اهل خیر از عمل خود بهره مند می شوند با توجه به مطالب گذشته، از این نکته نباید غافل شد که عمل خیر غیر مسلمانان، اگرچه عمقی نداشته و باعث بالا رفتن درجات و نیل به سعادت اخروی آن ها نمی شود در عین حال، چنان که در قرآن آمده، هیچ عمل خیری بدون پاداش نمی ماند، آن جا که می فرماید: «انا لا نضیع اجر من احسن عملا; ما اجر کار نیک هیچ کس را از بین نمی بریم .» یا می فرماید: «فمن یعمل مثقال ذرة خیرا یره » زلزال (99) آیه 7 . باز هم اعمال خیر غیر مسلمانان آثاری خواهد داشت که البته نسبت به اعمالی که توام با ایمان است، بسیار ناچیز است . برخی از روایات نیز همین حقیقت را بیان داشته اند، چنان که پیامبر ( صلی الله علیه و آله و سلم) می فرماید: از اهل آتش، آن که عذابش از همه آسان تر است، «ابن جذعان » می باشد . گفته شد: ای رسول خدا! ابن جذعان چه کرده است که عذابش از همه آسان تر است؟ حضرت فرمود: چون عادت او این بود که مردم را غذا می داد و اطعام می نمود . (11.مجلسی، بحار الانوار،ج 3،ص 316.) هم چنین امام باقر ( علیه السلام) می فرماید: مرد مؤمنی که تحت قدرت و سلطنت حاکم جبار و ستمگری زندگی می کرد، به دلیل این که به حقوق او تعدی می شد و مورد اهانت قرار می گرفت به دارالشرک فرار کرد و در منزل یکی از مشرکان سکنا گزید . مرد مشرک از او حمایت کرد، و با عطوفت و مهربانی با او رفتار می کرد، وقت مرگ فرا رسید، خداوند به او وحی فرستاد: به عزت و جلال خودم سوگند! اگر در بهشت من جایی برای تو بود، تو را در آن جا سکنا می دادم، اما بهشت من بر هر کسی که در حال شرک بمیرد، حرام است، لکن خطاب به آتش کرد و گفت ای آتش! او را حرکت مده و آزار مرسان و ناراحت مکن و صبح و شب رزق و روزی او را برایش بیاورید! راوی حدیث (عبیدالله وصافی) می گوید که پرسیدم: آیا رزق و روزی او را از بهشت می آورند؟ حضرت فرمود: از جایی می آورند که خدا خواسته است! (سید محمد حسین، حسینی طهرانی، معادشناسی، ج 10، ص 341 و 340) امیدوارم به پاسخ مطلوب خود رسیده باشید. موفق و مؤید و پیروز باشید.